மனம் போன போக்கிலே மங்கையர் வாழலாமா?

(டாக்டர் ஏ.பீ. முகமது அலி, ஐ.பீ.எஸ்(ஓ)

சமீப காலங்களில் ஒரு முஸ்லிம் பெண் எழுத்தாளர், பெண் கவிஞர்கள், எழுத்தாளர்கள் ஆண் படைப்பாளிகளால் புறக்கணிக்கப் படுகின்றார்கள் என்று 2014 ஜூலை மாதம் முதல் வாரத்தில் குரல் எழுப்பி உள்ளார். அந்த எழுத்தாளரே முஸ்லிம் சமூகத்தில் பெண்களுக்கு சுதந்திரம் இல்லை என்று புத்தக வாயிலாகவும், பத்திரிக்கைகளிலும் கருத்துக் களை வெளியிட்டு உள்ளார். அவர் கூற்று உண்மையா என்று ஆராய்வதிற்காகவே இந்தக் கட்டுரை புனையப் பட்டுள்ளது.

படித்த இளைஞர்கள் எழுத்தாளர்கள் பெண்களா அல்லது ஆண்களா என்று பார்ப்பதில்லை. அல்லது படைப்பாளிகளும் எந்த ஒரு படைப்பாளியையும் தரம் தாழ்த்திப் பார்ப்பதில்லை. ஒருவர் வாழ்க்கையில் முன்னேற இன்னொருவர் ஏணியா இருந்தால் அவர் பிற்காலாத்தில் சோபிக்க முடியாது.  தன் கையை ஊண்டி கர்ணம் போடுகிறவர்கள் தான் முன்னேற முடியும் என்பதினை உலக பெண் பிரபலங்கள் காட்டி உள்ளார்கள்.

உதாரணமாக 'தி அன் அமெரிக்கன்ஸ்' எழுதிய மோலி ஆண்டபோல் என்ற கவிஞர், 'வி நீட் நியூ நேம்ஸ்' எழுதிய புலவாயா, 'தி அற்காடிஸ்ட்' எழுதிய அமெண்டா கப்ளின், ஹன்டேர்ஸ் இன் தி ஸ்நொவ்' எழுதிய டிசி ஹிளியர்ட் ஆகிய படைப்பாளிகளும் பெண்களாக இருந்தாலும் அவர்கள் இதுபோன்ற குற்றச்சாட்டை சொல்லவில்லை. இந்திய முஸ்லிம் பெண் படைப்பாளிகளான, 2000 ஆம் ஆண்டு சிறந்த கவிதைக்கான பரிசினை வென்ற சானாஸ் ஹபிப், ரசிதா  ஜஹான், அனிஸ் ஜங் ஆகிய படைப்பாளிகளும், அல்லது பல விருதுகள் வென்ற அருந்ததி ராயும் எப்போதும் குறை சொன்னது இல்லை.

அல்லது உலகில் தலை சிறந்த பெண்மணிகள் என்று கருதப் படும் ஜெர்மன் நாட்டு அதிபர் ஏஞ்சலினா மார்கள், பெப்சிகோலா நிர்வாகி இந்திரா நூயி, ஐசிஐசிஐ நிர்வாகி சந்தா கோச்சார், இந்தியன் தேசிய காங்கிரஸ் தலைவர் சோனியா ஆகியோர் தங்களை பெண்கள் என்பதால் புறக்கணிக்கின்றனர் என்று ஒருபோதும் சொன்னதில்லை.

பின் எங்கே இந்த ஆணாதிக்க புகார் வந்தது?

ஒருவர் எப்படி எல்லாமே வாழலாம் என்ற ஒரு சமூகமும், ஒருவர் இப்படித் தான் வாழவேண்டும் என்ற இன்னொரு சமூகமும் உலகில் உள்ளது. முன்னாள் கூறப்பட்ட  வாழ்வு சுதந்திர சமூகத்தினை சுட்டிக் காட்டுகிறது.  அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளில் 16 வயதிற்கு மேல் உள்ளவர்கள் பெற்றோர் கட்டுபாட்டில் இருப்பதில்லை. அமெரிக்காவின் ஜனாதிபதி ஒபாமா கூட ஒரு பேட்டியில், தன் மகள்கள் வளர்ந்து விட்டதால் சில அறிவுரைகளுடன் கூடிய கட்டளைகள் பிறப்பிக்க வேண்டியதாக கூறியிருக்கின்றார். ஏனென்றால் அமெரிக்கா மற்றும் சில மேலை நாடுகளில் ஏன் நம் இந்திய நாட்டில் கூட திருமணமாகாமல் சேர்ந்து வாழ்வதும், ஓரினினை சேர்க்கையில் இன்பம் காணுவதும் கூடிக் கொண்டே வருகிறது. சமீபத்தில் இங்கிலாந்தில் ஒரு அதிசிய நிகழ்ச்சி நடந்துள்ளது. அதாவது ஒரு 12 வயது பள்ளிச்சிறுமி தன் தாயிடம் தன் வயிறு வலிப்பதாக சொல்லியிருக்கிறாள். பெற்றோர் டாக்டரிடம் அவளை பரிசோதித்துப் பார்த்தபோது அந்த சிறுமி கற்பமடைந்து இருப்பது தெரியவந்துள்ளது. அதற்குக் காரணமானவன் யார் என்றால் தன் பள்ளியில் ஒன்றாகப் படிக்கும் 13 வயது சிறுவனாம். நாம் என்றால் கூவோ, முறையோ என்று அழுது புழம்பியிருப்போம். ஆனால் அந்த சிறுமியின் பெற்றோர்  மகள் கற்பமுற்றிருக்கிறாள் என்று ஒரு விழா எடுத்து விருந்தும் வைத்தார்களாம். அது ஒரு சமுதாயம். ஆனால் அந்த சமூக அமைப்பில் நாமும் இருக்க வேண்டுமா என்பது தான் என் கேள்வியே!

இரண்டாவதாக கூறப்பட்டுள்ள வாழ்வு சமூகக் கட்டுபாடுடன் நடத்தப் படும் வாழ்வு ஆகும். ஒரு சமூகத்தில் பெற்றோர்,உற்றார், பக்கத்து வீட்டார், ஊரார் என்ற சமூக வட்டத்தில் அமைவதுதான் சமூக வாழ்வு. நமது தமிழ் சமூகத்தில் ஏன் பெண் பெரியவள் ஆனதும் பெற்றோர் சிலக் கட்டுபாடுகளை விதிக்கின்றனர். ஏனென்றால் வளரும் பிள்ளைகளுக்கு நல்லவன் யார் கெட்டவன் யார் என்று தெரிவதில்லை. தமிழிலில் ஒரு பழமொழியில், ' முல்லைச் செடிக்கு கள்ளிக்கொடி என்று தெரிவதில்லை' என்று சொல்லுவார்கள். பருவம் அடைந்ததும் பெண்கள் குணத்தினை சொல்வதிற்காக மேற்கூறிய பழமொழியினை சொல்வார்கள்.

பருவம் அடைந்ததும் ‘ஜன்னலை அடைத்து விடுவார்கள்’ என்று கூப்பாடு போடுவது, பருவம் அடைந்ததும் கோழி தன்  குஞ்சினை கட்டிக்காப்பது போன்ற செயலாகும்.  ஜன்னல் திறந்து இருந்தால, 'கதவைத் திற காற்று வரும் என்று'  கதைவிட்ட பெங்களூர் சாமியார் ஒரு நடிகையைக் கூட தன் காம விளையாட்டுக்கு விட்டு விடவில்லை என்பது போலாகிவிடுமல்லவா? ஆகவே தான் பெண்களை கண்ணியம் தவறாது வளர்க்கிறார்கள் அது எப்படித் தவறாகும்? ஒன்று சமூக அமைப்பில் இருக்க வேண்டும், இல்லையென்றால் ப்ரீ சொசைட்டி என்ற அமைப்புக்கு மாறி விடவேண்டும்.

இறைவனின் படைப்பில் விலங்குகள், பிராணிகள்,பறவைகள், செடிகள், ஏன் கடல்கள் கூட ஆண், பெண் என இருபிரிவாகப் படைத்துள்ளான். அவைகளில் ஆண் இனங்கள் தங்கள் பெண் இனங்களிடம் வெறி காட்டுவதோ, பெண் இனங்களை  அடிமைப் படுத்திக் கொடுமைப் படுத்துவதோ இல்லை.ஆண்களின் பாலியல் தேவைகளை பூர்த்தி செய் வதும், இனப் பெருக்கத்தின் சுமைகளை தாங்குவதும் குஞ்சுகளை, குட்டிகளை பராமரிப்பதும் பெண் இனங்களே.அந்த இரு பாலாரிடமும் ஏற்றத் தாழ்வுகள் இருந்தாலும் அவை இணக்கமாகவே வாழ்கின்றன. ஆனால் மனித இனத்தில் மட்டும் அந்த ஏற்றத் தாழ்வு, ஆணாதிக்கக் குற்றச்சாட்டுகள் வந்த வண்ணம் உள்ளன. அதன் ஒரு விளைவு தான் பெண் சிசுக் கொலை, வரதட்ச்சனைக் கொடுமை, பாலியல் வன்முறை, உடன்கட்டை ஏறுதல், விதவை இழிவு, முதியோர் புறக்கணிப்பு,போன்ற பெண்களுக்கு எதிரான கொடுமைகள் நம்மை விட்டு நீங்க பெருமானாரின் கதீசுகளும், வழிமுறைகளும் இஸ்லாமிய மார்க்கத்தில் ஒழிக்கப் பட்டு விட்டன.

இஸ்லாமிய மார்க்கத்தில் ஆணாதிக்க விமர்சனத்திற்கு ஆளாவது முக்கிய காரணமாக இருப்பது ஹிஜாப் முறை கடைப் பிடிப்பது தான். பெண்ணை ஆணாதிக்கத்தின் உச்சக் கட்டக் கொடுமையில் இருந்து விடுவிக்க இஸ்லாம் பரிந்துரைக்கும் காரணமே ஹிஜாப் தான். ஏன் என்றால் ஹிஜாப் பெண்ணை கடைச்ச்சரக்காகவும், காட்ச்சிப் பொருளாகவும் ஆக்கி அவளது கற்ப்பை சூறையாடும் காமுகர்களிடம் இருந்து விடுவிக்கும் பாதுகாப்பு அரணாக இருக்கின்றது என்றால் மறுக்கமுடியாது. அது மட்டுமா? ஒரு பெண் பொது வாழ்வில் ஈடுபடும்போது அந்நிய ஆண்களின் காமப் பார்வையும், மற்றும் பிற தீங்குகளில் இருந்தும் ஏற்படும் இடையூறுகளில் இருந்து தவிர்த்து அவளது கடமையினை நிறைவேற்ற பயன் படுவது தான் ஹிஜாப் ஆகும். எத்தனையோ மேல்நாட்டுப் பெண்கள் ஹிஜாப் அணிவதை மிகவும் பெருமையாக பேசுகிறார்கள். ஏன் நம் தெருவில் நடமாடும், அல்லது வாகனங்களில் செல்லும் அந்நிய பெண்கள் கூட ஹிஜாப் அணிவதினை சென்னையில் பார்க்கவில்லையா?

ஒரு காலத்தில் ஹிஜாப் அணிந்து விளையாட்டில் கலந்து கொள்ள அனுமதியில்லை. ஆனால் இன்று உலகப் போட்டிகளில் ஈரான் நாட்டுப் பெண்கள் ஓட்டப் போட்டிகளிலும், கால்பந்து போட்டிகளிலும்  பங்கேற்பதினைக் காணலாமல்லவா? அதில் என்ன கண்ணியம் கேட்டு விட்டது?

உலகெங்கும் பெண்ணடிமைத்தனம் மேலோங்கியக் காலங்களில் பெண்ணுக்கு,

1) பெண் குழந்தை பிறப்பது இழிவல்ல எனக் கருதி அந்தக் குழந்தையினை உயிருடன் புதைக்கும் தாய் மனம் பதை பதைக்கும் பாதாகரமான செயலைத் தடுத்து ஒழித்தது.

2) கல்வி கற்பது ஒவ்வொரு ஆணுக்கும், பெண்ணுக்குமுள்ள உரிமை என்று கூறியது. 3) மானிட சமன்பாடு இஸ்லாத்தில் உண்டு.திருக் குரான்( 4"1), "மனிதர்களே! நீங்கள் உங்கள் இறைவனைப் பயந்து நடந்து கொள்ளுங்கள். அவன் உங்கள் யாவரையும் ஒரே ஆன்மாவில் படைத்தான். (ஆரம்பத்தில் அந்த ஒருவரைப் படைத்து) அவரிலிருந்து அவரது மனைவியைப் படைத்தான். பின்னர், அவர்கள் இருவரிலிருந்தும் பல ஆண்களையும்,பெண்களையும் பரவச் செயதான்'.

3) பெண்களின் உயிர், கண்ணியம், சொத்து ஆகியவற்றிக்கான உரிமைகள் ஆண்களைப் போன்றே வழங்கப் படுகின்றன. சொத்துக்கள் வைத்திருப்பது மட்டுமன்றி அதனை விற்கவோ, வாங்கவோ பூரண சுதந்திரம் பெண்களுக்கு வழங்கப் பட்டுள்ளது.

4) ஆண்களைப் போன்று பெண்களுக்கும் பொருளீட்டும் சமத்துவத்தினை தந்தது இஸ்லாம். அமெரிக்காவில் கூட 2008 ஆண்டு பாரக் ஒபாமா அமெரிக்காவின் ஜனாதிபதியான பின்பு தான் ஆண்களுக்கு நிகராக பெண்களுக்கு ஊதியம் வழங்கி ஆணையிடப் பட்டது.

5) ஆண்கள் இறந்து விட்டால் பெண்களுக்கு சொத்தில் பங்கு.

6)இஸ்லாமிய திருமணம் ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் சம உரிமை உள்ள வாழ்க்கை ஒப்பந்தம் தவிர யாருக்கும் எவரும் அடிமையில்லை. பெண்ணுக்கு மகர் கொடுத்து செய்யுன் சீர் திருத்தக் கல்யாணம்.

7)ஆண்களுக்கு மட்டுமன்றி பெண்களுக்கும் விவாகரத்து பெரும் உரிமை உண்டு. அதேபோன்று பெண்கள் மறுமணம் செய்யவும் அனுமதியுண்டு.

8) பெண்களுக்கு சாட்சியம் சொல்ல உரிமை உண்டு இஸ்லாத்தில்.

9) போரில் கூட எதிரி நாட்டுப் பெண்களை பாதுகாப்போடு கண்ணியமாக நடத்த வேண்டும் என்று சொல்லி அதன் படி நடந்தது இஸ்லாம்.

ஆனால் அந்த இஸ்லாமிய மார்க்கத்திற்கு களங்கம் ஏற்படும் அளவிற்கு இஸ்லாமியப் பெண் ஒருவர் தன்னுடைய கருத்துக்களால் தொடர்ந்து களங்கம் ஏற்படுத்தி வருவது அவரது அறியாமையினைக் காட்டுகிறது.

தமிழில் ஒரு பழமொழி,'சீமைக்கு ராணியானாலும், வீட்டுக்கு அவள் மனைவி' என்பதினை எந்தப் பெண்ணும் மறக்கக் கூடாது.

இந்திய நாட்டில் முன்னாள் ஜனாதிபதி வி.வி.கிரி மனைவி ஒரு முறை, 'ஜனாதிபதி மாளிகையில் உள்ளூர் வெளிநாடு பிரமுகர்கள் பலருக்கு சமைத்துப் போட 250 சமையக் காரர்கள் இருந்தாலும் நான் என் கணவருக்கு என் கைப் பட சமைப்பதையே பெருமையாக எண்ணுகிறேன்'

என்று கூறினார்.

ஆகவே வாழ்க்கையில் முன்னேற பல்வேறு வழிகள் உண்டு. அதற்காக தான் சார்ந்த சமூகத்தினை தரம் தாழ்த்தி எழுதி ஒருக் காலமும் புகழ் அடைய முடியாது என்பது வெள்ளிடைமலையல்லவா?

புரையோடியிருக்கும் மறக்கமுடியாப் பழக்கங்கள் !

சென்னை உயர் நீதி மன்றத்தில் 2014 ஆம் ஆண்டு முதல் வாரத்தில் ஒரு வழக்கு நடந்து அதன் தீர்ப்பும் வெளி வந்தது சிலர் படித்து இருப்பீர்கள். இருந்தாலும் அதனை இங்கு சுட்டிக் காட்டினால் நோன்பு நேரத்தில் பொருத்தமாக இருக்கும் என எண்ணுகிறேன்.
அதாவது சென்னை தி.நகரில் ஒரு முஸ்லிம் வியாபாரி கனி(பெயர் மாற்றப் பட்டுள்ளது) மற்றொரு முஸ்லிம் வியாபாரி செய்யது (பெயர் மற்றப் பட்டுள்ளது) அவர்களுக்கு ரூ.22 லக்சம் கடனாகக் கொடுத்துள்ளார். வியாபாரி செய்யதும் ரூ 23 லக்சம் வட்டியாக மட்டும் வியாபாரி கனிக்கு கொடுத்துள்ளார். இருந்தாலும் வியாபாரி கனி தனது முதல் ரூ. 22 லக்சத்தினை உடனே செலுத்த வேண்டும் இல்லையென்றால்
 மேலும் வட்டி கொடுக்க வேண்டும் என்று மிரட்டுவதாக செய்யது உயர் நீதி மன்றத்தில் புகர் செய்து வழக்கும் விசாரணைக்கு வந்தது. அதனை தீர்ப்பு வழங்கிய நீதிபதி வேற்று மதத்தவராக இருந்ததால் அவர் புருவம் உயர்த்தி ஆச்சரியத்துடன் இந்த வழக்கினை பார்த்திருப்பார் என்பது நிச்சயம். ஏன் என்றால் இஸ்லாத்திலும், நபி பெருமானார்(ஸல்)அவர்களின் போதனைக்கு எதிராகவல்லவா இந்த வட்டி
 வழக்கு உள்ளது. யூதர்கள் அதிக வட்டி வாங்குவதால் அரபு சமூதாயம் கடனாளியாக மூழ்கி இருக்கின்றது என்ற வேதனை களைய வட்டி வாங்குவது கொடுப்பது தடுக்கப் பட்டுள்ளது. ஆனால் உயர் நீதிமன்ற வழக்கில் வட்டி 1400 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரும் இஸ்லாமிய சமூதாயத்தில் குட்டிபோட்டு பெருகி விட்டது எண்ணி நாம் மட்டுமல்ல மதிப்பு மிகு நீதிபதியும் வேதனைப் பட்டு வியாபாரி செய்யது கொடுத்த
 ரூ 23 லக்சமே போதுமானது மறுபடியும், அவரை வியாபாரி கனி எந்த தொந்தரவும் செய்யக்கூடாது என்று உத்திரவு பிறப்பித்துள்ளார்.
இது எதனைக் காட்டுகின்றது என்றால் இஸ்லாமிய மார்க்கத்தில் தடை செய்யாப் பட்ட சில பழக்க வழக்கங்கள் இன்னும் நம்மிடையே உலா வந்தவண்ணம் தான் இருக்கின்றது என்று சில சம்பவங்கள் மூலமாக எடுத்துச் சொல்வது பொருத்தமாக இருக்குமல்லவா?
நம்மிடையே திருமண வைபவங்களில் மணங்கமழும் பிரியாணி இல்லாக் கல்யாணமே  இப்போது எல்லாம் இல்லை என்றே சொல்லலாம். ஆனால் அப்படி பிரியாணி வழங்கப் படுவதால்  அந்தக் கல்யாண மண்டபகத்தின் அருகில் உள்ள டாஸ்மாக் கடைகளுக்கு ஏகப் பட்ட வருமானம் கிடைக்கின்றதாம். நான் ஒரு தடவை எழும்பூரில் உள்ள ஒரு திருமண நிகழ்ச்சிக்குக் காரில் சென்றேன். அந்த திருமண வாசலில் ஒரு டாஸ்மாக் கடை
 உள்ளது பலருக்கும் தெரியும். அப்போது எனக்குத் தெரிந்த நபர்கள் இருவர் அங்கும் இங்கும் பார்த்துக் கொண்டு டாஸ்மாக் கடையில் மது வாங்கிக் குடித்துக் கொண்டு இருந்தது பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தேன். ஏனென்றால் குடித்தவர்கள் முஸ்லிம் சகோதரர்கள். குடி குடியைக் கெடுக்கும் என்று 1400 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இஸ்லாத்தில் சொல்லப் பட்டாலும் இன்னும் அந்த பழக்கங்களை நமது
 சகோதரர்கள் மறந்தபடில்லையே! எத்தனை எத்தனை குடும்பங்கள் குடியினால் நடுத்தெருவிற்கு வந்து அவலப் பட்டுள்ளது பலருக்குத் தெரியும். இருந்தும் ஏன் அந்தத் தொற்றுநோயினை தொடர்கிறார்கள் என்பது புரியாத புதிராக உள்ளதல்லவா?
2014 ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதத்தில் ஒரு பத்திரிக்கை செய்தி. தமிழக கடக்கரை ஓர முஸ்லிம் ஊரில் பல லக்சம் ரூபாய் வைத்து சூது விளையாண்ட முஸ்லிம் சகோதரர்கள் கைது செய்யப் பட்டுள்ளனர் என்று. போலீசார் அவர்களிடமிருந்து அடகு வைத்த இரு சக்கர வாகனங்கள், மைனர் செயின்கள், கைகிடியாரம், வீட்டுப் பத்திரம் போன்றவை கைபாற்றியாதாக செய்தியும் வெளி வந்தது வேதனையாக இல்லையா? சில
 வியாபாரிகள் கூட நல்ல வருமானம் உள்ள தொழில்களை சூதாட்டம் மூலம் இழந்த கந்தலான கதை எல்லாம் இருக்கின்றது சிலருக்குத் தெரியும். சில மாதங்களுக்கு முன்பு ஒரு நடுத்தர  வயது முஸ்லிம்  தொழில் அதிபர்  பக்கத்து மாநிலத்திற்கு தொழில் விசயமாக சென்றாராம். அங்கு தன் நண்பர்களுடன் சேர்ந்து விடிய விடிய சீட்டாட்டக் கச்சேரியில் கலந்து கொண்டாராம். இவ்வளவிற்கும் அவர் இருதய
 நோயாளியாம். சீட்டாடிய தாக்கம் உடல் நிலை பாதித்து மரணித்து விட்டாராம். அவரை நம்பி உள்ள மனைவி, குழந்தைகள், உற்றார், உறவினரை அவர் கொஞ்சமாவது சிந்தித்துப் பார்த்தாரா? இல்லையே!
அதே போன்று தான் விலைமாதர்களையும், சில நடிகைகளையும் ஆசை நாயகிகளாக வைத்து பெருமை பேசும் முஸ்லிம் பிரமுகர்கள் அப்படிப்பட்ட பெண்களிடம் பல கப்பல் கவிந்த கதைகளும் உண்டு என்று அவர்களுக்குத் தெரியாதது இல்லையே! பின்பு ஏன் அந்த சுகம்? கிளிகள் போன்ற அழகிய மனைவிகள் இருந்தாலும் பிறர்க்கு குரங்கு போன்ற பெண்கள் அவசியம் என்று அவர்கள் நினைக்கின்றார்கள். ஆனால் குரங்கு
 பிடித்தால் விடாது என்று அவர்களுக்கு ஏன் தெரியவில்லை?
இஸ்லாமிய சட்டதிட்டங்கள் இந்திய நாட்டில் இல்லைதான். ஆனால் ஒழுக்க நெறிபோதனை செய்யும் சரியத் சட்டங்களை மீறி நடக்கலாமா? பணக்காரர், செல்வாக்குள்ளவர்களுக்கு அந்த சட்ட விதிகள் கட்டுப் படுத்தாதா?
சென்னை உயர் நீதி மன்றத்தில் ஒரு சொத்தில் போலி ஆவணம் தயாரித்து சொத்தை அபகரித்த வழக்கில் நீதிபதி அவர்கள் 10.7.2014இல் தீர்ப்பு வழங்கும்போது முஸ்லிம் நாடுகளில் உள்ளதுபோன்ற சட்டத்தினை மீறுபவர்களை கை, கால், விரல்கள் வெட்டப் படுவது இங்கே இல்லையே என்று ஆதங்கப் பட்டுள்ளார்!

ஆனால் உச்ச நீதி மன்றத்தில் 7.7.2014 கூறப் பட்ட தீர்ப்பின் பொது நீதிபதிகள் இந்தியா சட்டத்திற்குப் புறம்பாக எந்த சரியத் தீர்ப்பும், பத்வாவும் செல்லாது என்று கூறியுள்ளனர். அந்த வழக்கின் சாராம்சம் இதுதான். உத்தர் பிரதேஷ் மாநிலத்தில்   முசாபார்நகர் மாவட்டத்தில் குக்ட கிராமத்தில் வாழும் ஒரு முஸ்லிம் பெண்மணியை அவருடைய மாமனார் பாலியல் பலாத்காரம் செய்து விட்டார்
 என்று ஜமாத்தார்களிடம் முறையிட்டால் அங்குள்ள ஜமாத்தார் இனிமேல் அந்தப் பெண் மாமனாருடன் தான் வாழவேண்டும், கணவருடன் வாழ தகுதி அற்றவள் என்று தீர்ப்பு வழங்கி உள்ளனர். இது எந்த வகையில் நியாயம் என்று நீதி அரசர்கள் கேள்விகனை எழுப்பி உள்ளது நியாயம் தானே! அதனைப் புரிந்துகொள்ளா சிலர் கண்டங்கள் எழுப்பி உள்ளனர்.
சில சமயங்களில் சரியத் கோர்ட் என்று வைத்து இருப்பவர்கள் சட்ட நுணுக்கம் தெரிவதில்லை. மாறாக வல்லமை வாய்ந்தவர்களுக்கு தீர்ப்பு வழங்கும் பழக்கத்தினை கடைப் பிடித்து வருகிறார்கள் என்பதினை இரண்டு சம்பவங்கள் மூலம் விளக்கலாம் என நினைக்கின்றேன்.

நான் சிறுவனாக இருந்தபோது நடந்த சம்பவம். எங்களூருக்கு அருகில் உள்ள ஊரில் ஒரு கோவிலில் அய்யனார் சாமி திருவிழா. அந்தத் திருவிழாவில் ஒரு முஸ்லிம் வயதான பெண்மணி கடலை அவித்து விற்பனைக்காக சென்றுள்ளார். ஆனால் அந்த ஊர் ஜமாத்தார் அந்தப் பெண்மணிக்கு அந்தக் காலத்தில் ரூ.100/ அபராதம் விதித்ததோடு அல்லாமல், அந்த அபராதம் கட்டும் வரை அந்தக் குடும்பத்தில் தொடர்பு வைத்துக்
 கொள்ளகூடாது என்றும் ஆணை இட்டது இன்றும் பசுமையாக உள்ளது. ஆனால் இன்றும் கூட பழனி போன்ற ஊர்களில் முஸ்லிம்கள் பூஜை சாமான்கள் விற்பனை செய்வது பார்க்கலாம்.

அடுத்த ஒரு சம்பவம் ஒரு மணமகள் சம்பந்தப் பட்டது. ஒரு பெண் ஒரு உறவினருக்கு பள்ளிப்படிப்பை பாதியில் நிப்பாட்டி திருமணம் செய்து கொடுத்தார்கள். திருமண நாள் அன்று பல கனவுகளோடு இருந்த அந்த பாலினப் பெண் கணவன் தன்னை ஆதரிப்பான் என்று தன்னையே கொடுத்ததாள். ஆனால் சில மணித்துளியிலேயே கணவனுடைய செல்போனுக்கு கள்ளகாதலி அழைப்பு விடுத்தாள். பாவம் நொறுங்கிளால் அபலைப் பெண்.
 எங்கு முறையிட்டும் நியாயம் கிடைக்க வில்லை.மாவட்ட சரியத் நீதி மன்றமும் மணமகன் பக்கமே தீர்ப்பு வழங்கி அபலைப் பெண்ணுக்கு அநீதி இழைத்தது. கடைசியாக நீதி மன்றம் தான் அவளுக்கு உதவியது.

ஆகவே தான் நீதி வழுவாது தீர்ப்பு வழங்க வேண்டும் என்று உச்ச நீதி மன்ற நீதிபதிகள் அறிவுரை வழங்கி உள்ளனர். பணபலம், அதிகாரம், ஆள் பலம் சிலரது கண்களை மறைத்து புரையோடிய பழக்க வழக்கங்களில், மற்றும் அநீதியான செயல்களில் ஈடுபடுகின்றனர். 

திரிபுரா மாநிலத்தில் ஒரு பெண் சிறுமிக்கு ஜனவரி மாதம் இரண்டாம் வாரத்தில், 2015 ஆண்டு  நேர்ந்த கொடுமையினை இந்த சமயத்தில் உங்களுக்குச் சொல்லலாம் என நினைக்கின்றேன்.திருபுரா மாநிலம் புதியா  என்ற கிராமத்தில் அபுல் ஹசன் என்பவருக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்து அதற்கு ஒன்பது வயதாகிறது. அதற்குப் பிறகு பெண் குழந்தை பிறக்கவில்லை. அதற்காக மனைவியிடம் ஏன் தனக்கு ஆண் பிள்ளையினை பெற்றுக் கொடுக்கவில்லை என்று அன்றாடம் சண்டை போட்டுக் கொண்டு இருந்தார். ஒருநாள் மனைவி தனது உறவினர் வீட்டுக்குச் சென்ற சமயம் பார்த்து அந்த சிறுமியின் வாயில் துணியினை திணித்து, இரண்டு கைகளையும் கட்டி, தனது வீட்டு புறக்கடையில் ஒரு குழி தோண்டி புதைக்க ஆரம்பித்தாராம். எங்கும் நிறைந்திருக்கும் எல்லாம் வல்ல அல்லாஹ் அவருடைய மனைவி திடீர் என்று வீட்டுக்குள் வந்து விட்டாராம். உடனே அபுல் ஹசன் அந்தக் குழந்தை மீது செத்தைகளைப் போட்டு மூடி விட்டு ஒன்றும் தெரியாதவர் போல புறக்கடையிளிருந்து வீட்டுக்குள் வந்தவரை  வழிமறித்து எங்கே என் ஆசை மகளைக் காணவில்லை என்று பாசமுள்ள தாய் கேட்டாராம். அதற்கு அபுல் ஹசன் பதில் ஏதும் சொல்லாமல் மழுப்பினாராம். அதனால் கணவன் மனைவிக்குள் சண்டை வந்ததாம். சண்டை சத்தம் அதிகமாக பக்கத்து வீட்டார் கூடி அபுல் ஹசனைப் பிடித்து உழுப்பினதும், அவர் பிள்ளையினை புறக்கடையில் புதைத்ததினை சொல்லி உள்ளார். உடனே பக்கத்து வீட்டாரும், பெற்ற தாயும் பதறியடித்து சென்று புதைகுழியிலிருந்து பாதி புதைத்த நிலையில் மகள் மீட்கபட்டாளாம். காவல் நிலையம் வரை சென்று அபுல் ஹசன் கம்பி எண்ணுகிறாராம்.

இது எதனைக் காட்டுகின்றது என்றால், இருண்ட அராபியாவில் காட்டரபிகள் மத்தியில் 1450 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்த பிறந்த பெண் குழந்தைகளை உயுருடன் புதைக்கும் மூடப் பழக்கத்தினைத் தான் காட்டுகின்றது. ஒரு குழந்தைக்கு உயிர் கொடுப்பவனும், அந்தக் குழந்தைக்கு வாழ்வழிப்பவனும் ஏக நாயகன் அல்லாஹ்வே என்று அவர்களுக்கு எடுத்துச் சொல்லியும், குழந்தைப் பாக்கியம் ஒரு இறை அருள், அதன் உயிரினைப் போக்க யாருக்கும், ஏன் அந்தக் குழந்தைக்குக் கூட உரிமை இல்லை என்று சொல்லி அறவே அரபு மண்ணிலிருந்து ஒழித்த பெருமை பெருமானார்(ஸல்) அவர்களைச் சாரும். ஆனால் பெயரளவில் முஸ்லிமாக உள்ள அபுல் ஹசன் போன்றோர் இன்னும் கடைப் பிடிக்க முயற்சி செய்ததினை எண்ணும் போது முஸ்லிம்களாகிய நாம் வெட்கி தலை குனியாமல் இருக்க முடியவில்லையல்லவா.

ஆகவே பல்வேறு முஸ்லிம் இயக்கங்கள் இஸ்லாமிய மார்க்க நண்பகளிடம் இன்னும் இருக்கும் புரையோடிய பழக்க வழக்கங்களை விட்டொழிய அனைத்து இயக்கங்களும் முழு மூச்சில் ஈடுபட வேண்டும் என வேண்டுகோள்  விடுக்கலாமே!